गजल-‘पति मरेदेखि रातोकालो लाउने रहर लागेन’-गीता स्मृति कठायत
कसैको जबर्जस्ती थिएन, कसैको कर लागेन
पति मरेदेखि रातो–कालो, लाउने रहर लागेन
जीउन मुस्किल बनाउने, एक त समाज थियो
विधुवालार्इ आफ्नै जवानीको निभर लागेन
सबैले हानेका ढुङ्गाको, पर्खाल बनाएको थिएँ
मलाई तपाँईले हिर्काउनु भएको पत्थर लागेन
प्यार र प्यार गर्ने सित, मलाई बहुत डर लाग्छ
थप्पड र थप्पड हान्नेसित कहिल्यै डर लागेन
सराबीको छेउमा बसेर हो, छोरो सराबी बन्यो
उस्लाई महात्माको छेउमा राखे असर लागेन
गीता ‘स्मृति’ कठायत
दिपायल, डोटी
